Dit was een pijnlijk weekend, want de donderdag ervoor hadden we afscheid moeten nemen van onze grote vriend. Omdat Monti even graag naar Millen ging als ons besloten we om hem daar zijn laatste rustplaats te geven. Trouwens even graag is een understatement! Van zodra hij voelde dat we gingen vertrekken mocht je hem geen gaatje geven of hij zat in de auto. Liet je het voorportier openstaan en de voordeur een duizendste van een seconde open… kon je hem van de bestuurdersplaats gaan duwen via de passagierplaats! Die hond zou zelfs langs het klepje van de benzinetank in de auto gekropen zijn als het moest, zo graag ging hij mee op stap naar Millen!
En ginder… rondhossen in de wei vanachter, in de hoop stof gaan liggen die je juist bijeen gekeerd had, gaan slurpen aan zijn water vlak bij de poort, ’s nachts uit je bed stappen en opletten dat je niet over hem struikelde op weg naar de WC….
HIj was er megagelukkig! En onlosmakelijk verbonden aan Millen! Hij was er de eerste keer bij toen we de Kattestraat inreden! En hij heeft er zijn laatste rustplaats!
[ngg src=”galleries” ids=”23″ display=”basic_thumbnail”]