Ik had op internet een aanbieding gezien van een ladder van 10 meter! En omdat een man pas een man is als hij een aantal ladders heeft, kocht ik de ladder die opgehaald moest worden in het nabije Genoelselderen.
Er van uitgaand dat een ladder van 10 meter uit 2 stukken zou bestaan, reden we met de aanhangwagen naar Genoelselderen. Daar aanngekomen ging ik met de voormalig ladddereigenaar zijn immense tuin in om het ding op te halen. Die mens sprak onverstaanbare woorden, en ondanks de aanmaning van zijn eega “ge mot an kalle” bleef zijn communicatie voor mij absoluut niet-decrypteerbaar.
Dus we lopen naar een grote houtstapel en daar hangt inderdaad een ladder van 10 meter…. uit 1 stuk. We lopen met de ladder naar voren en zeggen tegen die mensen dat we de ladder zo niet mee krijgen. Maar die namiddag kwamen vrienden op bezoek en we zeiden dat we dan die ladder wel te voet naar huis zouden brengen… een kleine 4 km. We gingen toch een wandeling maken met Ann en Bruno.
Zo gezegd zo gedaan dus wij in de namiddag terug richting Genoelselderen, klaar voor a walk in the park with a ladder. Maar toen we op onze bestemming aankwamen stond er een stokoude toyota corolla met daarachter en klein aanhangwagentje met daarop een… lange ladder. Deze hing langs achter enkele meters voorbij de aanhangwagen en langs de andere kant stak die boven het datk van de auto nog een fucking groot eind voorbij de auto. Bleek dat de man des huizes ons die ochtend niet goed had verstaan (hij was een beetje doof aan het worden…) dat we te voet met de ladder door het dorp gingen lopen. Dat kon hij niet laten gebeuren want anders waren wij de schande van Millen en omstreken en dat kon hij niet op zijn geweten hebben. Dus hij zou de ladder in Millen leveren, en ik had de eer om met hem mee te mogen rijden. De rest van het “wandelgezelschap” zou zich naar het wijnkasteel begeven.
De rit met de ladder was er eentje om nooit te vergeten. Het ding zwiepte onophoudelijk omhoog en omlaag tijdens het rijden en als hij een bocht nam ging het overstekende deel van de ladder gigantisch ver het luchtruim in. Gelukkig bereikten we Millen zonder brokken.
Na een kleine rondleiding vatten we de terugweg aan en zette de vriendelijke ex-laddereigenaar me af aan het wijnkasteel. Maar daar was van ons wandelgezelschap niemand te bespeuren. Bleek dat ze een ander adres hadden gevonden, op een boogscheut ofte enkele stappen van het huis van de ex-laddereigenaar, in de “Ware Wijn”. Daar besloten we op een zeer fijne wijze deze avontuurlijke dag!
[ngg src=”galleries” ids=”41″ display=”basic_thumbnail”]